اتفاقی که ۳ هفته‌ای  سطح آدرنالین اصفهانی‌ها را در اوج نگه داشت و حتی ساعتی از شبانه‌روز نبود که حاشیه رودخانه یا همان «لبی آب» اصفهانی‌ها خالی بماند تا اینکه ۲۸ بهمن ماه زمانی که خروجی سد بار دیگر کاهش پیدا کرد، رودخانه رو به خشکی گذاشت تا چشمان میلیون‌ها نفر به انتظار جریان دوباره این رودخانه حیاتی ثانیه شماری کند.

همین انتظار بود که رسانه‌ها را به دنبال مسؤولان آب منطقه‌ای اصفهان به عنوان متولی امر فرستاد تا از بازگشایی رودخانه پرس و جو کنند، معاون آب منطقه‌ای پاسخ این کنجکاوری را با دو خبر خوب و یک خبر بد داد؛ خبر خوب این که نگرانی بابت تامین آب شرب وجود ندارد و دیگر این که بازگشایی آب برای نیمه دوم فروردین ۹۸ بررسی می‌شود و خبر بد این که باز شدن رودخانه در نوروز عملا غیرممکن خواهد بود.

اما هنوز ۲۴ ساعت از آخرین صحبت‌های معاون آب منطقه‌ای اصفهان در خصوص غیرممکن بودن بازشدن زاینده‌رود نگذشته بود که رئیس جمهوری طی یک دستور خواستار باز شدن زاینده‌رود در ایام نوروز شد (اینجا)، دستوری که برای مردم اصفهان یادآور همان وعده بهمن ماه ۹۳ روحانی در مقابل دیدگان صدها هزار اصفهانی در میدان امام بود که گفت «من در همین‌جا به وزارت نیرو، وزیر نیرو و استاندار محترم دستور می‌دهم اگر هم آب زاینده‌رود به اندازه کافی نباشد، زاینده‌رود نباید خشک شود» (اینجا).

ناگفته پیداست که بازگشایی زاینده‌رود هر زمان و به هر شکل که باشد عموم مردم را خوشحال می‌کند، اگر این زمان ایام نوروز و تعطیلات هم که باشد چه بهتر! اما نباید جنبه تخصصی موضوع را نادیده گرفت، قطعا هیچ اصفهانی حاضر نیست به خاطر جلوه زیبای زاینده‌رود، آب شربش به خطر بیفتد و یا همشهری کشاورزش از کار بیکار شود.

انتهای پیام