اگر احساس می‌‌کنید فرزند شما هم این اواخر اضطراب زیادی تجربه می‌‌کند، شاید به کمک راهکارهای زیر بتوانید با او درباره نگرانی‌‌هایش صحبت کنید و از شدت تنشی که تجربه می‌‌کند، بکاهید.

وقتی کودکی درباره چیزی احساس نگرانی می‌‌کند، صحبت‌کردن درباره حقایق و تلاش برای اثبات غیرواقعی‌بودن دلیل ترس او کمکی به آرام‌شدنش نمی‌‌کند؛ پس اینکه نشانش دهید زیر تخت یا داخل کمد هیولایی وجود ندارد، بی‌‌فایده است. وقتی کودکتان اضطرابش را ابراز می‌‌کند، به‌‌جای دلیل و منطق آوردن، احساساتش را بپذیرید و به آن‌‌ها پاسخ دهید.

گاهی اوقات کودک شما از علائمی چون خستگی، دل‌‌درد، سردرد یا سنگینی قفسه سینه شکایت می‌‌کند؛ درحالی‌‌که مشکل پزشکی خاصی هم ندارد. استرس می‌‌تواند دلیل بروز چنین نشانه‌‌هایی باشد. به‌‌علاوه، کودکان معمولا مهارت‌‌های زبانی لازم برای ابراز افکار و احساسات مرتبط با اضطراب را ندارند. در عوض، ممکن است از چنین جمله‌‌ای استفاده کنند: «تو راه مدرسه دلم درد می‌‌گیره.» در چنین مواقعی تلاش کنید ارتباط بین بدن و ذهن را در پاسخ خود الگوسازی کنید؛ مثلا می‌‌توانید به فرزندتان بگویید: «اشکالی نداره تو راه مدرسه مضطرب باشی. خیلی از بچه‌‌ها برای مدرسه استرس دارن. منم بعضی وقتا تو راه رفتن سر کار استرس می‌‌گیرم! اگه دوست داشته باشی می‌‌تونیم در موردش بیشتر حرف بزنیم.»

یکی از مرسوم‌‌ترین روش‌‌های درمانی برای مقابله با اضطراب این است که ترس خود را بیابید و با آن رودررو شوید. گاهی اوقات اجراکردن این روش درمانی آسان است؛ به‌‌عنوان‌‌مثال اگر کودک شما از تاریکی می‌‌ترسد، کم‌‌کم او را به بودن در اتاق تاریک عادت دهید. شب‌‌های اول خودتان هم کنارش بمانید و بعدها تنهایش بگذارید. البته گاهی اوقات موضوع پیچیده‌‌تر است؛ مثلا اگر فرزند شما از بدرفتاری همکلاسی‌‌هایش هراس دارد، راهکار گفته‌‌شده جواب نمی‌‌دهد. در چنین مواردی به‌‌جای فرار از احساسات نگران‌‌کننده، دست کودکتان را بگیرید یا او را در آغوش بکشید و کمکش کنید تا کمی آرام بگیرد و در احساسات و افکارش کاوش کند. درست است که پرداختن به این احساسات ناخوشایند در آغاز دشوار است، اما افکار منفی به‌مرور محو خواهد شد و حال فرزندتان بهتر می‌‌شود.

یکی از راهکارهای جالب برای مقابله با اضطراب کودکان این است که قوه تخیل فوق‌‌العاده آن‌‌ها را به کار بگیرید. از فرزندتان بخواهید اضطراب خود را در قالب یک موجود خیالی در ذهن خود تصور و برایش اسمی انتخاب کند، انگار که این اضطراب برای او «یک دوست مزاحم» باشد. سپس از او بخواهید این دوست اعصاب‌‌خردکن را توبیخ کند و تا می‌‌تواند سربه‌‌سرش بگذارد و مسخره‌‌اش کند؛ مثلابه او بگوید: «دهنتو ببند! تو واقعا رومخی! تو یه بازنده‌‌ای! باید هرچه زودتر بری پی کارت چون من دیگه نمی‌‌خوام ببینمت!» تجسم اضطراب در قالب یک فرد یا موجود خیالی به کودک کمک می‌‌کند اضطرابش را از خود جدا بداند؛ پس به خاطر مضطرب بودن احساس شرم یا گناه نمی‌‌کند و بهتر می‌‌تواند آن را کنترل کند. استرس بخشی جدانشدنی از زندگی همه ماست، چه کودک و چه بزرگ‌سال؛ اما شما می‌‌توانید به فرزندتان کمک کنید تا اضطراب و نگرانی خود را به شکل سالم‌‌تری مدیریت کند.