به گزارش خبرنگار حرف شما ،برآشفته می شویم از بی اعتنایی به جایگاه شوراها در برنامه ششم و توجیه می کنیم که مطابق  قانون اساسی، باید شوراها به مدیریت واحد شهری تبدیل شود که اگر این اتفاق نیفتاده، سازمانها و نهادها از واگذاری مسوولیتهای خود به شورا و شهرداری واهمه دارند.

در صورتیکه همه این موارد را بپذیریم، طرح یک پرسش ضروری به نظر می رسد و آن اینکه شوراهای فعلی به واقع همان شوراهایی هستند که قانون اساسی به آن اشاره کرده است؟ به بیان دیگر چقدر به استانداردهای واقعی یک پارلمان شهری که در حال حاضر در سایر کشورها وجود دارد، توجه شده است؟

****شورای نصف جهان!

شهری که از نظر کالبدی، عناصر تاریخی، تعداد شهدا، بعضی از مولفه های فرهنگی و اقتصادی، شایسته عنوان نصف جهان است، به واقع شورای شهرش هم چنین جایگاهی دارد؟

شاید توصیف وضعی جلسه صد و پنجاه و یکم بتواند به بخشی از این پرسشها پاسخ دهد.

بی نظمی در برگزاری جلسات علنی به دلایل گوناگون، آنچنان که نه تنها خبرنگاران سردرگم شده اند که مردمی که اخبار شورا را نیز دنبال می کنند، با این پرسش مواجهند که اگر شورای شهر نمونه محلی مجلس است پس چرا شیوه برگزاری آن به این روز افتاده و چرا مطابق آیین نامه داخلی رفتار نمی شود؟

جلساتی که  یک ربع تا ۲۰ دقیقه پس از ساعت ۸ که زمان اعلام جلسه علنی است با حضور ۱۴ نفر، رسمی می شود و در نهایت تا پایان جلسه هم معمولا تعداد افراد حاضر به ۱۷ یا ۱۸ نفر خلاصه می شود.

قراءت لوایح ارجاعی از شهرداری توسط منشی شورا که باید ظرف هفته پیش رو در کمیسیونهای تخصصی و کمیسیون تلفیق بررسی شود، بخشی از جلسه علنی است که معمولا هیچ کس به آن گوش نمی دهد و این بخش با پچ پچ اعضا دنبال می شود.

بررسی لوایحی که هفته قبل به شورا ارجاع و در کمیسیونها بررسی و رای گیری شده، بخش دیگری از جلسه علنی را تشکیل می دهد که برای ابلاغ به شهرداری، جهت اجرا باید در صحن علنی نیز به رای گذاشته شود.

متاسفانه این بخش نیز به خصوص در مورد آزادسازیها با بی مهری اعضا مواجه می شود و در مواردی، پس از اعلام نتایج آرا که به صورت مخفی و الکترونیکی است، مشخص می شود که چند نفر به این لوایح رای نداده اند!

کار به جایی می رسد که بعضی از اعضای شورا حتی دستور جلسه علنی را مطالعه نمی کنند که با پرسشهای عجیبی که مطرح می کنند، تعجب سایرین را نیز برمی انگیزند.

در نهایت در هیچ جلسه رسمی و علنی، مصرف چایی، دمنوش، تنقلات و …دیده نشده است و این در حالیست که فلاسک چای و سینی های کوچک تنقلات به پای ثابت جلسات علنی شورای اصفهان تبدیل شده است.

***نطق و تذکر

سه نطق۱۰ دقیقه ای و ۵تذکر دو دقیقه ای، در هر جلسه ایراد می شود که برای جلوگیری از بی نظمی جلسات، افرادی که در هر جلسه موظف به ارایه نطق و تذکر هستند، مطابق یک جدول، تعیین شده اند.

هنوز میزان تاثیرگذاری نطقها و تذکرهای ایراد شده به غیر از برد انتخاباتی آنها، بررسی و اعلام نشده است که در مواردی  ارایه مطالب بی کیفیت و غیر مرتبط با مسایل و مشکلات شهری را نیز باید به موارد قبل افزود.

در زمانهایی کار به جایی می رسد که خبرنگاران با تعجب به عضوی که در حال قراءت متن است نگاه کرده و اظهار می دارند که حواشی شورا از نقل چنین مطالبی، جذاب تر است!

شاید هنوز علت اصلی نطق و خطابه بر اعضای شورا مشخص نشده و یا آنها خاطرات شورای اصفهان در ۱۰۰سال گذشته و یا نطقهای مجلس در زمان پهلوی و مشروطه را فراموش کرده اند که در این صورت مطالعه تاریخ، فلسفه وجودی شوراها و بررسی روند کار پارلمانهای محلی، توصیه می شود.

***حضور مهمان

در حالیکه هنوز واژه”مدیریت شهری” به شهرداریها و شوراها اطلاق نشده، دعوت از سایر مسوولان شهری می تواند نشانه نوعی تعامل باشد.

طی سالهای گذشته، مسوولان متعددی در شورا حاضر شده و به بیان عملکرد دستگاه خود پرداخته و در نهایت جلسه به نقل چند انتقاد و تعریف خلاصه می شود.

هیچگاه نتیجه حضور مهمانان در این جلسات برای مردم بازگو نشده تا آنها بدانند به واقع مدیریت واحد شهری به چه معناست!

روال شورای اصفهان در حضور مهمان بدین صورت است که مهمان به مدت۲۰دقیقه گزارش عملکردی از دستگاه خود ارایه داده و یا مشکلاتی که فکر می کند شهرداری و شورا می توانند برطرف کنند را ابراز می دارد.

پس از آن۶عضو شورا که از طریق الکترونیکی نوبت گرفته اند هر یک به مدت۳دقیقه، سوالاتی را از مهمان می پرسند و در نهایت مهمان به آنها پاسخ می دهند.

روز گذشته فرماندهی انتظامی استان مهمان ویژه شورا بود که هرچند۶نفر نوبت گرفته بودند اما۱۰نفر در این نشست صحبت کردند و این یعنی قوانینی که شورا وضع می کند توسط خودش نقض می شود.

بعضی ازسوالاتی که تعدادی از اعضا طرح می کردند به واقع جای تاسف داشت، مثل اینکه شما به زحمت از رییس جمهور وقت ملاقات بگیرید تا از او بپرسید چرا شیر آب منزلتان چکه می کند!

تعدادی از سوالات نیز همان مواردی بود که سردار آقاخانی در گلایه هایش از شورا مطرح کرده بود.

بحث زیر سوال بردن نیست که مساله بر سر تغییر رویه بعد از چندین و چند سال شورا داریست.

شاید وقت آن رسیده که مجلسیان در رفتار خود تجدید نظر کنند تا شوراها نیز بتوانند عملکرد بهتری از خود ارایه نمایند.

اگر قرار است شورای شهر یک پارلمان واقعی باشد، این امر با زیاد و کم شدن اعضا اتفاق نمی افتد که پارلمان شدن، استانداردها و شاخصه هایی دارد که باید رعایت شود.

انتهای پیام/