حرف شما_اسما معتمد/«اگر اسراف نکنیم می‌توانیم نیاز کشور را برآورده کنیم یکی از مهمترین موارد اسراف در کشور آب است  و کشورما  از لحاظ این  سرمایه ملی چندان غنی نیست. اینها وظایف مردم  و دولت است  که با برنامه ریزی درست از این آمادگی ملت ایران  استفاده کنید. ایران  جزء کشورهای کم آب جهان است   اما با  کار علمی و مدیرانه می توان استفاده بهینه از این  موهبت الهی کرد  البته با روح جهادی ممکن است.»( بیانات  رهبر انقلاب دردیدار جهادگران  و کشاورزان ۱۴/۱۰/۸۲)

ما اکنون در زمانی به سر می‌بریم که منابع آبی کشور در حال اتمام و مسئولان فقط یا ناظر این موضوع هستند و یا بی‌اطلاع و آب این سرمایه ارزشمند با بی‌تدبیری و بی‌مسئولیتی شدید به طرز فجیعی در حال هدر رفتن است.

در این میان یکی از بزرگترین  مصرف کنندگان آب‌های زیر زمینی، صنایع موجود در کشور هستند. این درست است که مصرف کشاورزی به روش‌های سنتی و قدیمی حفر چاه‌های غیرقانونی اکثر چاه های زیرزمینی را خشکانده است اما با یک حساب سرانگشتی می‌توان دریافت که این قبیل مصارف آب با کمی بازرسی دقیق تا حدودی قابلیت جلوگیری از هدر رفت را دارد. همچنین با سهمیه بندی کردن آب برای کشت‌های زراعی کشاورزان می‌توان از اسراف آن جلوگیری کرد.

اما سوال اینجاست که آیا این قبیل بازرسی‌ها در حوزه کشاورزی، در صنایع هم انجام می‌شود؟! با  کمال تاسف باید گفت خیر. صنایع کوچک و بزرگ کشورمان بدون هیچ محدودیتی آب‌های با ارزش زیرزمینی را در مخازن عظیم خود جمع آوری کرده و به راحتی هرچه تمام هدر می‌دهند.

بله درست خواندید؛ هدر می‌دهند و این جمله بدون اغراق است. اکثر این صنایع  فرسوده و مستهلک هستند نه فقط برای تصفیه آب های با ارزش شیرین زیرزمینی عمده این سرمایه ملی را مصرف می‌کنند، بلکه بیشتر از مصرف آب  آن را بدون هیچ احساس مسئولیتی  هدر می دهند و نمونه این  بی مسئولیتی  هدر رفت آب در کارخانه  دی . ام تی است.

مدتی است با وجود مشکلات اخیر به وجود آمده در این صنعت مادر کشور که تنها تولید کننده  دی. ام. تی ایران و البته بهتر است بگوییم خاورمیانه است و پرسنل آن حدود شش ماه حقوق دریافت نکرده‌اند؛ این کارخانه به دلیل بی‌مسئولیتی و بی‌کفایتی مدیران رو به تعطیلی و سکون گذاشته است، زیرا به گفته مدیران، قدرت خرید مواد اولیه وجود ندارد به همین خاطر کارخانه  دی . ام .تی تولیدی هم نمی‌کند، اما با این حال در این کارخانه تعطیل که سودی به کسی نمی‌رساند، به دلایل نامعلوم سیستم تصفیه آب و بویلر کارخانه بی‌هیچ علتی فعال و در حال کار است، اتفاقی با وجود بحران آب در منطقه به صراحت می‌توان گفت خیانتی بزرگ محسوب می‌شود که مدیران این در حالی که تولیدی در کارخانه‌شان انجام نمی‌شود و کارخانه خوابیده است سیستم تصفیه آب را همچنان روشن و فعال نگه داشته‌اند و روزانه حدود ۷۰۰  تا ۸۰۰  مترمکعب و شاید هم بیشتر آب از منابع آبی منطقه خشکسالی زده خود گرفته و به درون پساب های کارخانه  سرازیر می‌کنند همچنین مقدار زیادی آب در سیستم فوق در لاگون‌های تبخیری کارخانه که هر کدام حدود دو الی سه میلیون متر مکعب وسعت دارند ریخته میگردد و این آب بدون هیچ اتفاقی در هوای گرم تبخیر می‌گردد. بله به همین راحتی شرکتهای دولتی و نیمه دولتی بدون هیچ دلیلی آب های مورد نیاز کشور را نابود می کنند و بعد مسولینی که مسولیت خود را طبق عادت به دوش مردم می اندازند بدون هیچ نظارتی مردم را مقصر مصرف کردن اب معرفی می کنند!!

اما چرا کسی خود را مسئول چنین فاجعه ای که در حق مردم می شود نمی‌داند؟وقتی کشاورزان شرق اصفهان روز به روز به دلیل نبود آب کافی در مضیقه هستند و به ناچار مهاجرت می‌کنند چرا باید این آبها به راحتی هدر برود ؟! وقتی خود کشاورزان شهرستان مبارکه اصفهان با کمبود بسیار زیاد آب مواجه هستند درحالی که تنها ممر درآمدشان کشاورزی است آیا این هدر رفت آب معنایش چیست؟ ای کاش این آب که در کارخانه بدون هیچ سود دهی و استفاده‌ای به هدر می‌رود حداقل با مدیریتی دلسوز و دغدغه‌مند برای کشاورزی و کشاورزان استفاده می‌شد.

ای کاش این آب‌ها حداقل به جهت آبیاری مزارع خشک و تشنه  کشاورزان  استفاده می شد نه این گونه  در پساب‌ها به هدر برود و در گرما تبخیر شود بدون آن که کمترین استفاده و سوددهی داشته باشد. روزانه سی‌هزار متر مکعب آب شیرین فقط درهمین یک کارخانه نیمه دولتی از بین می‌رود و خدا   می داند در دیگر کارخانه های دولتی و نیمه ودولتی و حتی خصوصی با آبی که مایه نجات مردم روستاها و کشاورزان است چه می کنند آبی که نبودش به مهاجرتهای بی‌حاصل مردم و در نتیجه حاشیه‌نشینی توام با مشکلات شدید اجتماعی و اقتصادی می‌انجامد که اعتیاد و فساد اخلاقی تنها یک قسم از آن است چطور به این سادگی در کارخانه های تعطیل شده به تاراج می رود.

فراموش نکنیم که  در سال ۹۳ اعلام شد ١١‌میلیون حاشیه‌نشین در ایران زندگی می‌کنند و این یعنی حلبی آباد یعنی خانواده هایی که از خدمات اجتماعی برخوردار نیستند و…. اما دلیل عمده این حاشیه نشینها مهاجرت به خاطر نبود آب است. آبی که به راحتی مقابل زیرچشم دولتی‌ها به راحتی حرام می‌شود.

انتهای پیام/