فرض کنید همه‌مان مجبور باشیم فقط یک نوع شامپو مصرف کنیم، یک نوع کفش به پا کنیم و ماشینمان را پیش یک تعمیرکار ببریم. چنین وضعیتی، در نظرمان شبیه کمونیسم کرۀ شمالی به نظر می‌رسد، اما یک اقتصاددان معتقد است این مسیری است که سرمایه‌داری در قرن بیست‌ویکم در پیش گرفته است.

یک نشریه آمریکایی ادعا کرده که طرح رئیس‌جمهور فرانسه مبنی بر راه‌اندازی خط اعتباری ۱۵ میلیارد دلاری برای فروش نفت ایران، شامل تعهد ایران به گفت‌وگوهای منطقه‌ای در آینده می‌شود.

چرا باید مسیری را که جواب می‌دهد و به اوضاع اقتصادی و شرایط معیشتی مردم کمک می‌کند، متوقف کرده و مسیری که پیش از این آزموده شده است را دوباره آزمود؟

یکی از حوزه‌هایی که در سال‌های اخیر، به طور چراغ‌خاموش توسط فرانسوی‌ها تسخیر شده، حوزه «دارو» و سلامت مردم ایران است.

کار در دمای ۴۰ درجه با تجربه آزار جنسی و تجاوز در روز و خواب در کانتینرهای شلوغ و کثیف که دوش‌های حمامش محدود و دستشویی‌هایش خراب است، دیگر کار فصلی نیست. برده‌داری اروپایی در قرن ۲۱ است.

با اینکه فرانسوی ها طراحی، روسیه آزمایش بخشی از تسلیحات، اسراییل رادار و غلاف هدفگیری و آمریکا موتور را در اختیار هندوستان قرار دادند اما هیچ وقت “تجاس”، جنگنده مورد اطمینان یک ارتش واقعی نشد.

مقایسه پوشش اعتراضات فرانسه و اغتشاشات سال ۱۳۸۸ ایران در فضای مجازی نتایج جالبی دارد: لطفاً مطالب این گزارش را خودتان امتحان کنید.

مقامات فرانسوی اعلام کرده‌اند از بیم تظاهرات مجدد جلیقه‌زردها، اماکن پربازدید پایتخت و همچنین مغازه‌ها و رستوران‌های خیابان‌های اصلی امروز تعطیل است.

اقدامات ضدایرانی فرانسه تنها محدود به فتنه ۸۸ نبوده بلکه پاریس پای ثابت هر ناآرامی در ایران است. آنها در اغتشاشات۹۶ پشت آشوبگران ایستادند و ضمن صدور بیانیه ضدایرانی، سفر وزیر خارجه خود به تهران را به تاخیر انداختند.

با بالا گرفتن اعتراضات در فرانسه و سرکوب آن از سوی نیروهای امنیتی این کشور، رسانه های غربی به تحلیل چرایی این وضعیت پرداخته اند.