جريان انقلابی اصیل، با سعه‌صدر و مدارا، نه‌تنها مشوق ریزش‌ها نیست و دافعه را فقط در حد ضرورت پذیرا می‌شود بلکه همواره به دنبال گسترده کردن چتر انقلاب، جذب حداکثری، رویش بیشتر و تنش‌زدایی در روابط بین‌الملل و سیاست خارجی کشور است.

بیش از ۴۰ روز جنگ نشان داده هدفگذاری نابودی حماس در غزه بیشتر یک رویای سیاسی است تا یک هدف واقعی نظامی.

جنایت رژیم اشغالگر قدس در اردوگاه جبالیا، بار دیگر عمق دنائت و خباثت رژیم اشغالگر قدس و‌ حامیان غربی آن را به اثبات رسانده است.

جریانی به رهبری آمریکا، تداوم جنگ تا تضعیف جدی مقاومت فلسطین را در دستور کار قرار داده، اما واقعیت این است که مخالفان حماس چه به انفراد و چه به اجتماع قادر نیستند به‌طور واقعی آن را از صحنه خارج نمایند. حماس از مردم غزه جدا نیست و مردم هم آن را روح غزه به حساب می‌آورند.

پدری کودک بی‌جان چندماهه‌اش را روی دست گرفته و بدن سرد کودک را نوازش می کند، بدنی آنقدر سرد که حتی گرمای شعله‌های سر به فلک کشیده آتش بمباران چند لحظه پیش هم نمی‌تواند گرمش کند.

دریافت‌کننده جایزه صلح نوبل و حامیانش که به جنایات بی‌شمار علیه انسانیت و بشریت شهره آفاق هستند، سند غیر‌قابل‌ انکاری از انسانیت و بشر‌دوستی جمهوری اسلامی ایران تلقی می‌شوند.

حادثه هشتم مهر ۱۴۰۱ زاهدان بسیار تلخ بود و طبیعی بود که نظام نسبت به آن واکنش شایسته داشته باشد. این حادثه چهار علت اصلی داشت که شاید بسیاری از مردم ندانند.

ضدانقلاب و بیست سرویس اطلاعاتی که جریان «زن، زندگی، آزادی» را پشتیبانی می‌کردند در اولین سالگرد این اغتشاشات حتی در خلق تصویر مجازی نیز ناکام ماندند.

اسرائیل حتی با دو بال سوسیال دموکرات و لیبرال دموکرات هم به سختی به حیات خود ادامه داده است و حالا که دچار شکاف و اختلاف شدید گردیده و به معنای واقعی کلمه «قطبی» شده، قادر نیست به زندگی ادامه دهد.

درگیری‌های نظامی چند سال گذشته میان نیروهای مقاومت و ارتش اسرائیل و مخصوصاً درگیری‌های اخیر نشان داد گنبد آهنین برای مقابله با موشک‌های شلیک شده از سوی نیروهای مقاومت، کارآمدی چندانی ندارد.