حرف شما_ترنج مدرسی/ از سال ۲۰۱۵ پروژ‌ه جدیدی در شهر سئول آغاز شده است که براساس آن تمامی پل‌های طبقاتی روی اتوبان‌ها را تبدیل به باغ و مسیر پیاده می‌کنند.

در سال ۲۰۰۶ مسوولان شهر سئول متوجه شدند که ساخت اتوبان‌های بیشتر پاسخ مناسبی برای از بین بردن ترافیک سنگین سئول نیست. همچنین هزینه نگهداری و تعمیرات اساسی آنها نه تنها متوقف نمی‌شود بلکه هر دوره بر میزان این هزینه‌ها افزوده می‌شود.

بعد از تحقیقات بسیار و بحث بر سر گسترش یا تخریب پل‌ها، مسوولان شهر سئول تصمیم گرفتند به جای ساخت اتوبان فضای مناسب پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری را گسترش دهند.

ایران و به خصوص اصفهان و تهران برای ساخت معابر ترافیکی منقرض شده با یکدیگر کورس رقابت گذاشته اند، معابری که نه تنها گره های کور ترافیکی را باز نمی کند که غربیها به عنوان مبدع و ایجاد کننده بزرگراههای دو طبقه و تقاطع های غیر هم سطح، سالهاست به این نتیجه رسیده اند که این معابر سودی به غیر از رشد ترافیک تک سرنشین وبی توجهی به حمل و نقل عمومی و پیاده مداری، ندارند.

یک بام و دو هوای عجیب اصفهان که از یک سو با ترویج فرهنگ پیاده روی و دوچرخه سواری به میدان آمده و از سوی دیگر بر طبل خیابانها و تقاطعهای چند طبقه   آبان، روگذر امام خمینی، تقاطع غیر هم سطح استقلال و رینگهای به اصطلاح مدرن ترافیکی می کوبد، واقعا جای سوال دارد.

این روزها خیابانهای مسقف و انباشته از ماشین، نفس اصفهان را تنگ کرده به گونه ای که جایی برای عابران پیاده در شهر باقی نمانده است.

***تخریب طبقاتیها

ایجاد سیستم اشتراکی استفاده از دوچرخه، افزودن خطوط مترو و گسترش خیابان‌هایی که عبور و مرور خودرو شخصی و تاکسی در آنها ممنوع است، از جمله اقداماتی است که در شهر سئول در حال تکمیل هستند تا شهروندان با بسته شدن بزرگراه‌ها دچار مشکلات عبور و مرور نشوند.

از اواخر سال ۲۰۱۵ بعد از تکمیل شدن «برنامه اولیه توسعه شهری سئول ۲۰۳۰»، عبور و مرور خودرو در بسیاری از پل‌های طبقاتی ممنوع  و عملیات ساخت باغ‌های مرتفع آغاز شده‌است.

در حقیقت  ایده اولیه تبدیل پل‌های طبقاتی به فضای سبز از پارک «های لاین» در نیویورک آغاز شد.

«های‌لاین» یک پارک خطی به طول ۶/ ۱ کیلومتر است که روی بخش مرتفعی از خط آهن قدیمی ساخته شده‌است. این خط آهن با فضای سبز بازسازی شده است و به‌عنوان یک راه سبز و پیاده‌رو در ارتفاع، مورد استفاده قرار می‌گیرد. بازسازی این خط آهن به‌عنوان یک پارک درون شهری موجب رونق بخشیدن به بازار املاک در همسایگی این راه شده است. بخش اول این پارک در سال ۲۰۰۹ و بخش دوم آن در سال ۲۰۱۱ افتتاح شد.

ساخت پل‌های طبقاتی اگرچه راه‌حل خوبی برای برطرف کردن ترافیک به نظر می‌رسد و ممکن است تا ۱۰ سال دیگر نیز بتوانند به نیاز خودرو‌ها و حمل و‌نقل پاسخ دهند اما به مرور زمان این پل‌های طبقاتی دچار مشکلاتی خواهند شد و باید هزینه زیادی صرف بازسازیشان شود.

از سوی دیگر این طرح‌ها باعث تشویق مردم برای خرید خودروهای بیشتری می‌شود که ترافیک و آلودگی هوا را در طولانی مدت بیشتر می‌کند و شهر به جایی خواهد رسید که انسان‌ها به‌صورت پیاده دیگر قادر به رفت‌وآمد در شهر نخواهند بود و زندگی سالم به اجبار از شهر حذف خواهد‌شد.

**قفسی برای زندگی

برای فرار از آلودگی شدید صوتی این بزرگراههاروی پنجره خانه‌ها شیشه‌هایی چند جداره برای جلوگیری از عبور صدای بزرگراه‌ها نصب خواهد شد و به عبارت دیگر مردم در خانه هایشان حبس می‌شوند تا ماشین‌ها زندگی ‌کنند.

آنچه امروزه در برنامه‌ریزی‌های شهری در دنیا به‌عنوان اولویت در نظر گرفته شده‌، انسان‌ها هستند. در واقع ایجاد محیطی مطلوب و برای زندگی انسان‌ها، حرف اول برنامه‌ریزی و طراحی‌های شهری در دنیا را می‌زند.

غرب در فاصله بین ۳۰ تا ۵۰ سال متوجه شد که با بیشتر کردن ظرفیت بزرگراه‌ها، تعداد خودرو‌ها روز به روز افزایش پیدا می‌کند و باعث ایجاد ترافیک‌، آلودگی هوا و آلودگی صوتی بیشتری می‌شود.

ادامه این فرآیند باعث ساختن شهرهایی می‌شود که بیش از انسان‌ها به خودروها تعلق دارند. همچنین وجود خطرات احتمالی مانند ریزش پل یا بلاهای طبیعی مانند زلزله نیز از دیگر خساراتی است که این شهرها با آنها روبه‌رو هستند.

درواقع تجربه‌هایی که با قیمت‌های گزافی به دست آمده‌اند، نشان می‌دهند که ساخت بزرگراه‌های بیشتر و پل‌های طبقاتی راه‌حلی نیست که یک شهر را از بحران ترافیک و آلودگی نجات دهند.

***مترو یا معابر چند طبقه

در حالیکه هنوز متروی اصفهان به شیوه ای لاک پشتی در حرکت است، ساخت معابر و تقاطعهای چند طبقه ای به سبک پروژه ۲۵ آبان نشان می دهد که اولویتهای اصلی توسعه شهر هنوز برای مسوولان مشخص نشده است.

ایجاد هر خیابان چند طبقه گذشته از صرف وقت و هزینه بیت المال برای طرحهایی که دنیا و کشورهای توسعه یافته نیز ساخت آن را منسوخ می داند، باعث بر هم خوردن نظم ترافیکی و توسعه خطی واحدهای تجاری و افزایش قیمت ملک در بخشی از شهر میشود که البته سود آن به طور مستقیم متوجه مدیریت شهری است.

به واقع توجه ویژه به تکمیل مترو و توسعه زیرساختی آن در اسرع وقت به همراه برنامه ریزی ویژه برای ایجاد خطوط جدید آن، مهمترین اولویت شهری است که از نبود یک ساختار ترافیکی و حمل و نقل منسجم رنج می برد.

اصفهان در میان اتوبوسهای تندرو، اتوبوسهای تاریخ مصرف گذشته، خطوط نامنظم تاکسی، معابر چند طبقه، متروی ناقص، عبور و مرور بی نظم دوچرخه و موتورسیکلت و معابر پیاده غیر استاندارد گرفتار شده و همه این موارد به شیوه ای آزاردهنده، زندگی را در اصفهان سخت تر کرده است.

اصفهانی که بررسی طرحهای ترافیکیش نشان می دهد که علی رغم شعارهای تبلیغاتیش به شهری برای خودروها تبدیل شده است نه شهری برای زندگی عابر پیاده که می گویند “هوایش را داریم”!

انتهای پیام/